Βρεγμένο χώμα όταν μυρίζω
Έχω αρώματα στο νου
Από της μάνας γης το σώμα
Απ’ τα παιγνίδια του γυμνού

Μικρές ψιχάλες όταν πέφτουν
Φέρνουν μεγάλες αγκαλιές
Μα τώρα έστειλαν την κρίση
Και μας τις έκλεψαν κι αυτές

Ριγμένο σώμα σε χαρτόνια
Είναι το κρεβάτι του καιρού
Φέρανε αυτοί που το σπουδάσαν
Σε σεμινάρια Δ.Ν.Τ.

Ριγμένο σώμα σε χαρτόνια
Βλέπω στο δρόμο μου παντού
Στην αγκαλιά της γης της μάνας
Και στην παράγκα του θεού

Πες όχι, όχι σε ότι σε τρελαίνει
Πες όχι, όχι όταν στην ψυχή
Φωνή δεν βγαίνει
Όχι, όχι το μπορείς
Σε ένα υπόγειο στη σιωπή
Να μη κλειστείς

Πες όχι, όχι σε ότι σε πεθαίνει
Πες όχι, όχι σε ότι σε τρελαίνει
Πες όχι το μπορείς
Στην παγίδα πάψε να είσαι λογιστής

Απ’ το χώμα μαζεύω λέξεις
Δεν έχω μάτια μου καιρό
Για να ξεφύγω απ’ τη μπόρα
Στον ουρανό θα κρατηθώ

Στην άδεια πλατεία όταν φύγει η πορεία
Και το φως καεί απ’ τη φωτιά
Θα κοιτάζω ξένα πλοία
Τα ναυάγια της νύχτας τα κορμιά
Πνίγομαι στους καπνούς ακόμα
Πίνει η νύχτα μου φωνές
Είναι αλήθεια όλα κόκκινα
Τα περιστέρια στις σκεπές

Πνίγομαι στους καπνούς ακόμα
Μα σε φωνάζω είμαι εδώ
Τρέξε και πιάσε μου το χέρι
Μες τη φωτιά μη ξεχαστώ