Μαγεμένος, μέσ’ στη νύχτα,
στο παλάτι σου θα `ρθώ,
σου `χω έτοιμα τα λύτρα
να μ’ αφήσεις να σε δω.

Πέτρα από τον ουρανό,
πριν στη γη να φτάσει,
ανάβει η καρδούλα μου,
σβήνει στη σιωπή σου, όμως,
η ελπίδα μου.

Αν πληρώσω με επαίνους
τον κρυφό σου εαυτό,
θα γυμνώσει η ψυχή σου,
μια σταλίτσα να σε δω.

Μάγισσα, απ’ τον ουρανό
ζύγωσε, τα μάγια λύσε,
να ξαναγεννηθώ,
να σαλπάρω στην ελπίδα,
σαν αλήτης να χαθώ.