Γέμισε ο τόπος νταβατζήδες μέσα σε πόλεις και νησιά
διπλωματούχοι αεριτζήδες και μαστεράδες στη ζημιά
Μοιράσαν δώρα και καρτούλες, βραχιόλια στους ιθαγενείς
μας αγοράσαν στο παζάρι, μα δε χαμπάριασε κανείς

Εν τω κρυπτώ εισοδηματίες, μάνες των υπηρεσιών
το λάδι τρέχει στα μπατζάκια απ’ της ανάγκης το πλαφόν
Πουλάνε αέρα γη και ύδωρ, που ειν’ της ζωής μας τα προικιά
πριν το γάμο τα βουτήξαν, να παίρνουν νοίκια και μετά

Κάνουν το φόβο σου ειδήσεις και σ’ απειλούν μ’ αφορισμό
αν τύχει και παραστρατήσεις απ της βλακείας το σωρό
Κι ο φόβος γίνεται σαράκι και το σαράκι φυλακή
να μη μπορείς να πεις στον άλλο μια καλημέρα το πρωί

Με φοβερίζουν κάτι μέρες και κάνει η ελπίδα μου φτερά
μα σαν πουλί ξαναγυρίζει, μου κελαηδάει στα σωθικά
Είμαι και εγώ ένας από δαύτους κρύβω κι εγώ ένα νταβατζή
μα κάθε τόσο τον πατάω να μη μπορεί να μου τη βγει