(Το νέο Πρωτο-Αστέρι... με τον τεράστιο όγκο αερίων γύρω του... και την ασύλληπτη βαρυτική δύναμη στο κέντρο του... αρχίζει τις πυρηνικές αντιδράσεις...)

Εμάς!
Τα άτομα του ηλίου...
Δύο μορφές ατόμων υδρογόνου...
-δευτέριου και τρίτιου-
μας διαμορφώνουν...

Έτσι...
κάθε στιγμή...
ένα νετρόνιο ξεφεύγει από μέσα μας...

Κάθε στιγμή...
μια φοβερή ενέργεια ταξιδεύει μακριά μας!...

(Μετά από κοσμικούς αιώνες ζωής... αρχίζει ν’ αλλάζει η μορφή του...)

Το υδρογόνο μέσα μου...
αρχίζει να τελειώνει...

Νοιώθω παράξενα...
Αλλάζει...
η αίσθηση της ύπαρξής μου...

Μέσα στην ύπαρξή μου...
τα τελευταία άτομα υδρογόνου...
αρχίζουν να πεθαίνουν...

Μέσα στα άτομα αυτά...
πρωτόνια... νετρόνια... ηλεκτρόνια...
χάνονται... σβήνουν...

(Το υδρογόνο του Αστεριού έχει τελειώσει... Αρχίζει να καίει το ήλιον μέσα στο οξυγόνο και τον άνθρακα...)

Εμείς!
Τα άτομα του ηλίου...

Κάθε στιγμή καιγόμαστε...
στο οξυγόνο μέσα και στον άνθρακα...
γεννώντας λάμψη αστραφτερή!...

Νοιώθω την ύπαρξή μου...
πολλές φορές να μεγαλώνει...

Να κοκκινίζει...
πιο ψυχρή να γίνεται...
στις εξωτερικές περιοχές...

(Ο Κόκκινος Γίγαντας... μετά από κοσμικούς αιώνες ζωής... φθάνει στο τέλος της ζωής του...)

Εμείς!
Τα άτομα του ηλίου...
πολύ καιρό καιγόμαστε...

Αυξήσαμε πολύ...
την μάζα του Πυρήνα...

Ένα άσχημο προαίσθημα...
κυριαρχεί μέσα μας...
βαθειά...

Το τέλος...
νοιώθουμε να έρχεται...
μιας μακρινής...
αστραφτερής πορείας...

(Κάτω απ’ το βάρος της αυξημένης μάζας του πυρήνα... μια έκρηξη ακολουθεί στο κέντρο του Κόκκινου Γίγαντα... Ο Κόκκινος Γίγαντας καταρρέει...)