Κλαίνε, θρηνούνε τα βουνά,
πενθοφορούν οι κάμποι
κι ένα πουλί μοιρολογεί
στης Άρτας το ποτάμι.

-Τι έχεις, πουλάκι μ', κι όλο κλαις
και είσαι λυπημένο,
μοιρολογείς λυπητερά
και στέκεις μαραμένο;

-Μαύρα είν’ τα χρόνια που `ρθανε,
γι’ αυτό είμαι λυπημένο
κάψανε (σφάζουνε) τα Καλάβρυτα,
Δίστομο και Κομμένο.