Μ’ αυτά τα χείλη της φωτιάς
και τι δε μου `χεις τάξει
πάνω στην τρέλα μιας βραδιάς,
που τα `χεις πια ξεχάσει.

Μα όταν έτσι με κοιτάς,
όλα σ’ τα συγχωράω,
πάντα εδώ θα με κρατάς,
δεν έχω αλλού να πάω.

Τάξε μου κι άλλλα, τάξε μου
κι ας είναι όλα ψέμα,
όσο εσένα αγαπώ,
δεν αγαπώ κανένα.

Μ’ αυτά τα λόγια τα γλυκά
και τι δε μου `χεις τάξει
και της καρδιάς μου τα νερά
έχεις, εσύ, ταράξει.

Μα την δική σου τη φωτιά,
πες μου, ποιος θα την σβήσει,
αφού εσύ, όπως εγώ,
δεν έχεις αγαπήσει.

Τάξε μου κι άλλλα, τάξε μου
κι ας είναι όλα ψέμα,
όσο εσένα αγαπώ,
δεν αγαπώ κανένα.

Δεν αγαπώ κανένα, δεν αγαπώ κανένα.