Σε είδα χθες το βράδυ μες στο ασανσέρ
Ένιωσα σαν τον Ριτζ τον Φόρεστερ

Ανεβαίναμε ορόφους
Seven, eight, nine
Ήσουν ίδια με την Καρολάιν

Ω Καρολάινα, Καρολάιν!
Η καρδιά μου σε ζητάει

Με τα ξανθά μαλλιά σου
Τ’ αρχοντικό σου λουκ
Αν σ’ έβλεπε θα ζήλευε κ’ η Μπρούκ

Πρέπει να σου μιλήσω
Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ
Πριν σε φάει ο Θορν ο κερατάς

Μα πες μου τι θα γίνει
Χωρίς το ασανσέρ
Χωρίς σενάριο κι οπερατέρ

Να λαχανιάζω, κόσμε, στα σκαλοπάτια σου
Κι εσυ να μην με βλέπεις μπρος στα μάτια σου