Τα ψυχρά σου τα φιλιά καταλαβαίνω,
μην κοιτάς που δεν μιλάω και σωπαίνω
και ξεσπάω σ’ όποιον βρίσκεται μπροστά μου
κι όλοι λένε πως δεν είμαι στα καλά μου.

Σ’ έχω ή δε σ’ έχω;
Σ’ αυτήν τη σκέψη δεν αντέχω.
Σ’ αυτήν τη σκέψη δεν αντέχω.
Σ’ έχω, σ’ έχω, σ’ έχω ή δε σ’ έχω;

Με τρομάζουν όσα κρύβεις στο μυαλό σου,
την αλήθεια την κοιτάζεις σαν εχθρό σου,
κι όταν τρίζει η πόρτα ξέρω πως γυρίζεις.
Είμ’ ατσάλινος και όμως με λυγίζεις.

Σ’ έχω ή δε σ’ έχω;
Σ’ αυτήν τη σκέψη δεν αντέχω.
Σ’ αυτήν τη σκέψη δεν αντέχω.
Σ’ έχω, σ’ έχω, σ’ έχω ή δε σ’ έχω;