Συνθέται και τραγουδισταί ελάτε να βρεθούμε
εν μέσω κουλτουριάρηδων και με τους καλλιτέχνες
σκάστε κι ένα χαμόγελο φωτογραφία να βγούμε
και «Ζήτω», ας ανακράξομεν, «στις τέχνες για τις τέχνες!»

Του καθενός μας το λοιπόν ατάλαντου τεμπέλη
που έχει γίνει μουσικός γιατί δεν ξέρει μπάλα
τραγούδια ας ακούσομεν που ο κόσμος δεν τα θέλει
μα που τ’ ακούει ο φτωχός γιατί δεν έχει άλλα.

Και τ’ άπλυτα συνάδελφοι να βάλουμε στην σκάφη
γρήγορα πριν τα μυριστούν οι δημοσιογράφοι.
Του βούρκου το λαβράκι τούς τραβάει πιο πολύ κι απ’ τα χαβιάρια
κι η πένα τους μελάνι αν δεν έχει, έχουν και φτυάρια.

Βλέπω να μας χλευάζουνε τώρα οι λαϊκοί
που σπάνε τα ταμεία στις εισπράξεις
το πλήθος αιγοπρόβατα που τους ακολουθεί
κανένα άτακτο αρνί κοίτα κι εσύ ν’ αρπάξεις.

Τέλος, ας ανταλλάξομεν λίγες φιλοφρονήσεις,
λίγα χειροκροτήματα, λίγες γαλαντομίες,
να μη φανεί πως του ενός ο άλλος τας ποιήσεις
φρονεί πως είν’ κακόπλαστες, ακούσιες βλακείες.

Και τ’ άπλυτα συνάδελφοι να βάλουμε στην σκάφη
γρήγορα πριν τα μυριστούν οι δημοσιογράφοι.
Του βούρκου το λαβράκι τούς τραβάει πιο πολύ κι απ’ τα χαβιάρια
κι η πένα τους μελάνι αν δεν έχει, έχουν και φτυάρια.

Πείτε και δι’ εμένανε το πώς τα καταφέρνω,
πόσο τυγχάνω σαρκαστής με ένα ξυραφάκι,
πόσο στης αγωνίας μου το φως αργοπεθαίνω,
και πώς γεννιέμαι ύστερα και γίνομαι παιδάκι.

Κι αφού το τραγουδάκι μου γλυκά σας τραγουδήσω
όταν θα `ρθεί η ώρα μου αντίο να σας πω,
σαν σηκωθώ απ’ τη θέση μου για να σας χαιρετήσω
ρίξτε μου ένα θάψιμο, αυτό που σας χρωστώ.

Και τ’ άπλυτα συνάδελφοι να βάλουμε στην σκάφη
γρήγορα πριν τα μυριστούν οι δημοσιογράφοι.
Του βούρκου το λαβράκι τούς τραβάει πιο πολύ κι απ’ τα χαβιάρια
κι η πένα τους μελάνι αν δεν έχει, έχουν και φτυάρια.

Κι εσύ γλυκιά μου κάποτε για τους συρτούς μου στίχους
σπάραζες και στο μέτρο μου βάραγες τον παλμό
τής φτωχιάς καρδούλας σου και στους δικούς μου ήχους
στ’ ακόρντα της κιθάρας μου μού `λεγες «σ’ αγαπώ».

Μα πέρασ’ ο καλός καιρός χωρίς αναβολή
τα αισθήματά σου δι’ εμέ πήραν να κιτρινίζουν
τώρα πια τα τραγούδια μου τα έχεις βαρεθεί
και όσο οι αγάπες μας, αγάπη μου, αξίζουν…