Εγώ την τύχη κυνηγούσα
κορόιδο μήπως και πιαστεί,
όπου κι αν την οδηγούσα
δεν πήγαινε ποτέ αυτή.

Αγόρασα, λοιπόν, λαχεία
και όλα τ’ άλλα τα γνωστά,
νόμιζα, την ευτυχία
πως χαρίζουν τα λεφτά.

Μα ήρθε η ώρα τώρα, κέρδισα κι εγώ,
τα `χω όλα, τι να κυνηγώ,
ούτε λαχεία παίρνω ούτε και Προ - Πο,
έχω εσένα, εσένα π’ αγαπώ.

Εγώ για χρόνια προσπαθούσα
η τύχη να μ’ ερωτευτεί,
όμως, δεν την συγκινούσα
και κάθε ελπίδα είχε χαθεί.

Τόσα στοιχήματα χαμένα
και σχέδια απατηλά,
τόσα κι άλλα ξοδεμένα
ώσπου ήρθαν τα καλά.

Μα ήρθε η ώρα τώρα, κέρδισα κι εγώ,
τα `χω όλα, τι να κυνηγώ,
ούτε λαχεία παίρνω ούτε και Προ - Πο,
έχω εσένα, εσένα π’ αγαπώ.

Το λαχείο είσαι εσύ,
τύχη που δε με μισεί,
και ζωή μισή - μισή,
το λαχείο είσαι εσύ
και η βέρα η χρυσή
που φοράμε εγώ κι εσύ.