Στα μάτια, έτσι, άλλα μάτια με κοιτούσαν
και με τρυπούσαν μέχρι μέσα στην ψυχή,
τα χέρια, έτσι, άλλα χέρια μου κρατούσαν,
τα ίδια λόγια, άλλα χείλη μου `χουν πει.

Γι’ αυτό, σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
κάθε σου λέξη με τρομάζει,
τους ίδιους όρκους λες κι εσύ,
μονάχα η φωνή αλλάζει,
γι’ αυτό, σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
κάθε σου λέξη με τρομάζει.

Σε πόσα στήθια, μέχρι τώρα, έχω ακούσει,
για μένα, έτσι, να χτυπά κάποια καρδιά,
και πόσες νύχτες δεν μαγεύτηκα από λόγια
κι αγάπης όρκους που κρατούν για μια βραδιά.

Γι’ αυτό, σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
κάθε σου λέξη με τρομάζει,
τους ίδιους όρκους λες κι εσύ,
μονάχα η φωνή αλλάζει,
γι’ αυτό, σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
σταμάτα, αν μ’ αγαπάς,
κάθε σου λέξη με τρομάζει,
τους ίδιους όρκους λες κι εσύ,
μονάχα η φωνή αλλάζει.