Έχω ντέρτι στην καρδιά μου
όσο είσαι μακριά μου,
έχω ντέρτι και καημό,
δεν βαστώ στον χωρισμό,
απ’ το κλάμα κι απ’ τον πόνο,
μέρα - νύχτα βαλαντώνω.

Πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα.

Η πλατεία, το παγκάκι,
το μικρό καφενεδάκι,
μοναχό πώς με κοιτούν,
"πότε θα `ρθεις" με ρωτούν,
όλα εσένα μου θυμίζουν
και τα μάτια μου δακρύζουν.

Πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα.

Κάθε βράδυ στ’ όνειρό μου
σ’ ονειρεύομαι, μικρό μου,
και ξυπνώ κι αναπολώ
και διπλά μελαγχολώ,
δεν αντέχω παραπάνω,
γύρνα πίσω, θα πεθάνω.

Πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
γιατί θα με πιάσει τρέλα,
πάρ’ το πρώτο πλοίο κι έλα.