Βερονίκη, Βερονίκη μες στους δρόμους τριγυρνάς
μέσα στη Θεσσαλινίκη μα δεν ξέρεις πού να πας.
Το μαλλί σου μοϊκάνα, σαν αγόρι περπατάς
έχεις μάθει να παλεύεις το γιατί να μην ρωτάς.

Βερονίκη μου κορίτσι μου πού πας.

Βερονίκη, Βερονίκη με το ζόρι μου μιλάς,
το κορίτσι μην προδόσεις μέσα σου που κουβαλάς.
Μου `πες έχεις μεγαλώσει και πού πάνε τα παιδιά
όταν τα `χουνε σκοτώσει μα είναι ακόμα ζωντανά.

Βερονίκη, Βερονίκη σε φωνάζανε εκεί
μα δεν είναι τ’ όνομά σου, σου το δώσανε αυτοί.
Είχες φύγει από το σπίτι μόλις δώδεκα χρονών,
τώρα είσαι είκοσι τρία κι όλα είναι παρελθόν.

Βερονίκη μου κορίτσι μου πού πας.

Κυριακή και τα κορίτσια βάζουν γόβες και κραγιόν
μα εσύ έχεις φορέσει κιτρινόμαυρο κασκόλ.
Βερονίκη, Βερονίκη από τη Χαλκιδική
στην εξέδρα με τ’ αγόρια, όπως κάθε Κυριακή.

Βερονίκη μου, κορίτσι όπου κι αν πας...
Βερονίκη μου, κορίτσι όπου κι αν πας...