Αν είναι ο κόσμος αυτός
είναι διαμάντι χαμένο στη λάσπη και
ένας μικρός στεναγμός
η πρώτη νιότη που κλαίει γι’ αγάπη.

Αν είναι ο κόσμος αυτός
μια κραυγή στην ψυχή κλειδωμένη και
της λογικής θησαυρός
που την καρδιά στη βροχή περιμένει.

Αν άλλη μια μέρα σου ράγισε
να `χεις κάτι απ’ αυτή να θυμάσαι.
Η ευτυχία σου ήρθε ή άργησε;
Αντιστέκεσαι ή ακόμα φοβάσαι;

Πάμε μπροστά, μονάχα μπροστά
με φλόγα αναμμένη στα μάτια.
Καινούρια αγκαλιά
ανοίγει ξανά και ενώνει τα σκόρπια κομμάτια.

Πάμε μπροστά, το βλέμμα ψηλά
η αλήθεια γιατρεύει το τραύμα.
Καινούρια στεριά
ζωή που διψά κι ακόμα αντέχει το θαύμα.

Αν είναι ο κόσμος αυτός,
ένα λουλούδι που ακόμα δεν άνοιξε,
ένας διαβάτης σκυφτός
δίχως πυξίδα και χάρτη που χάθηκε.

Αν είναι ο κόσμος αυτός,
ένα ταξίδι στο φως που σταμάτησε.
Μια περιπλάνηση προς
ένα λιμάνι που ακόμη δε φάνηκε.