Μες το φεγγάρι το χλωμό
πέφτει τ’ αγόρι που αγαπώ
και ψάχνω μες τη νύχρα
στου ονείρου τ’ άσπρα δίχτυα.

Φτιάχνει φλογέρα με χαρτί
ο άνεμος του λέει `’ γιατί `'
κι η ανεμώνη του νερού
κοιτάει εδώ, κοιτάει αλλού.

Τρέξε να βρεις, τρέξε να βρεις,
λένε οι στάλες της βροχής.
Τρέξε να βρεις, τρέξε να βρεις,
τ’ αγόρι που αγαπάς να δεις.

Και πλέει στο `να του φτερό,
μέσα σε κήπο βροχερό,
το πολικό τ’ αστέρι
που του `πα να σε φέρει.

Στο κάστρο μέσα τ’ ουρανού,
δύο μιλάνε, δυο σιωπούν,
δυο μπλέχτηκαν τη νύχτα
στ’ ονείρου τ’ άσπρα δίχτυα.

Τρέξε να βρεις, τρέξε να βρεις........

Κι απόμειναν στην ερημιά
δυο παιδικά χρυσά σπαθιά.
Εσύ και το φεγγάρι
πάνω στο μαξιλάρι.