Το ξέρω πως σε αγάπησα έτσι,
με όλες τις πληγές σου ανοιχτές.
Το ξέρω, με όλες τις σιωπές σου δυνατές.
Και βλέπω τηλεόραση μαζί σου
και κλαίω κι ονειρεύομαι μαζί σου,
μα ένα σου ζητάω, ένα μόνο,
ελεύθερη να νιώθω μια φορά το χρόνο.

Να κοιμάμαι στη θάλασσα μπροστά, μια φορά,
να ανεβαίνω τα πιο ψηλά βουνά, μια φορά,
να ανοίγω τα φτερά μου, μια φορά,
τον ήλιο να κρεμάω απ’ τον ώμο, μια φορά,
μια φορά το χρόνο.

Το ξέρω πως σε αγάπησα έτσι,
στα μάτια σου το δάκρυ το `χα δει.
Το ξέρω, με πόλεμο πως μοιάζει το μαζί.
Και πλένω τα πουκάμισα που βγάζεις
και υψώνεις τη φωνή σου, με τρομάζεις
και φτιάχνω τον καφέ σου και θυμώνω.
Αχ! να `φευγα μακριά σου
μια φορά το χρόνο.