Δεν τις μπορώ τις γκρίζες μέρες
κι από τη σήραγγά τους βγαίνω.
Δεν είμαι `δω απουσιάζω
το πήρα των τρελών το τρένο.

Είμ’ ο άνθρωπος που λέει με πόνο
ότι το σήμερα υπάρχει μόνο.
Είμ’ ο άνθρωπος που ξεχωρίζει
ό,τι αγαπήθηκε κι ό,τι αξίζει.

Δεν τα μπορώ τα μοιρολόγια
και τις κραυγές των παραθύρων.
Δεν είμαι `δω γράφω τραγούδια
μες τα τεφτέρια των ονείρων.