Στιγμές ζωής
κι ο φόβος μιας πληγής
που σου θυμίζει ν’ αγαπάς,
να μην ξεχνάς, να υπάρχεις.

Οι ώρες που μετράς,
ο αέρας που σκορπάει σε βασανίζει,
σε ταξιδεύει στα παλιά,
στη μοναξιά.

Αλήθεια, πες μου,
γιατί οι άνθρωποι να βρήκαν τα ρολόγια
αφού χωράει ο κόσμος όλος
σε δυο λόγια...σε δυο λόγια.

Τα όνειρα μου λες,
είναι κάποιες στιγμές
που θέλεις πάντα να τα τάζεις,
να τελειώνεις, να τα μοιράζεσαι.

Μα ο χρόνος σε προφταίνει
όσο παλεύεις κι άλλο να τρέξεις
πίσω μένεις να νοσταλγείς,
να θυσιάζεις, να περιμένεις.

Αλήθεις , πες μου.......