Απόδοση στίχων από Οδυσσέα Ελύτη.

Ποιος είσαι το λοιπόν Αντόνιο;
Αν ήσουν βέρος Καμπορίο
θα `χες κάνει ν’ αναβρύσει
πέντε κρούνους βρύση το αίμα
Όμως δεν είσαι κανενού,
μήτε είσαι βέρος Καμπορίο.
Άντε, χαθήκαν οι τσιγγάνοι
που έρμοι γυρνάν τα βουνά
και τα μαχαίρια κια που εξέραμε
τώρα στη σκόνη ανατριχιάζουν.

ΑντόνιοΤόρρες Χερέδια,
Καμπορίο σκληρότριχε
αχ, φεγγαρομελαμψέ μου
και αντρογαρούφαλλέ μου,
ποιος πήρε την ψυχή σου
σιμά στο Γουδαλκιβίρ.
Οι τέσσερις μου οι ξαδερφοί
γυιοί του Μπεναμεχί
ό,τι στους άλλους δεν το `βρισκαν,
πάνω μου το λιμπίζονταν.
Ποδήματα γυαλιστερά,
στολίδια φιλντισένια
και κιο το δέρμα ζυμωτό
από ελιά και γιασεμί.