Είδα στον ύπνο μου χτες βράδυ
δυο νεαρούς ποιητές, ήταν ο Ρίτσος κο ο Καβάφης.
Πλάει σε δυο μηχανές
ήταν ο Πλάτων κι ο Σωκράτης με τον Περικλή
και η Μήδεια να ουρλιάζει πως δεν είναι τρελή.
Είδα τον εφιάλτη να ζητάει από τον Ξέρξη
να του βρει τον Τσιτσάνη, μπαγλαμά να του παίξει
Τον Άγιο Πέτρο να κρατάει πιστόλι
και τον Ιούδα να φωνάζει με προδώσατε όλοι.
Ειδα την Κλυταιμνήστρα, την ωραία Ελένη,
παραπονιόταν στον Αισχύλο που την είχε γραμμένη.
Ήταν κι ο Διογένης κι είχε βγει απ’ το πυθάρι
γιατί του `δωσε η Αφροδίτη απαλό μαξιλάρι.
Η ιφιγένεια βγήκε ραντεβού με τον Δάντη
κι η Πυθία ερωτευμένη μ’ έναν όμορφο μάντη.
Δίπλα στους Αργοναύτες να σου κι ο Καββαδίας
να φωνάζει απ’ το κατάρτι, μάγκες, δεν υπάρχει Δίας.
Αφήστε με να κοιμηθώ ποτε να μην ξυπνήσω
το γλέντι αυτό τ’ αποψινό για πάντα να το ζήσω.
Αφήστε με να κοιμηθώ ποτέ να μην ξυπνήσω
απ’ το όνειρο το αποψινό κάτι θα αποκομίσω.
Ο Ελβις με τον Τσέχωφ να χορεύουν σιρτάκι
αγκαλιά με τον Ίψεν και τον Καρυωτάκη.
Ο Σαίξπηρ να τα πίνει με τον Αριστοφάνη
και η Λαϊδα την πέφτει στον Μακρυγιάννη.
Οι Βάκχες του Ευριπίδη με λευκά φουστάνια
κι ο Μάρκος τις κερνά τα πιο ωραία χαρμάνια.
Ο Ορφέας να φιλιέται με την Ευριδίκη
κι ο Κάφκα έψαχνε μάρτυρα για τη δική του δίκη.
Τον Οιδίποδα είδα που ξανάβρε το φως του
κι ο Διόνυσος έλεγε κρασάκι, ρε, δώσ’ του.
Ο Ντοστογιέφσκι κι ο Τολστόι κρατάνε τρομπέτες,
ο Μοτσαρτ κάνει ταξίμι με παλιούς ρεμπέτες.
Ο Χίτσκοκ με την Κάλλας και τον Δον Κιχώτη
κατεβάζουν σφινάκια με τον Παβαρότι
Ο Ζήκος κι ο Φελίνι χορεύουνε μάμπο,
αχ σ’ αυτόν το χόρο πόσο θα `θελα να μπω...