Τι κι αν πλημμύρισε η ζωή μας με προσχήματα,
τι κι αν ξεχάσαμε τα πρώτα σ’ αγαπώ,
φτάνει που έμειναν του έρωτα τα σχήματα
και της καρδιάς μας το ατέλειωτο κρυφτό.

Κι αν δεν αντέχεις να μου πεις πως με χρειάζεσαι,
κι αν δεν αντέχω να σου πω το σ’ αγαπώ,
πόσο μου λείπεις κάτι βράδια δε φαντάζεσαι
όταν στα όνειρά μου μέσα σε ζητώ.

Τι κι αν πλημμύρισε η ζωή μας με προσχήματα,
τι κι αν δεν πρόλαβα τα μάτια σου να δω,
θυμάμαι ακόμα στης αγάπης μας τα κύματα
που μου `λεγες σφιχτά να κρατώ.