Ήρθες ξαφνικά σαν αεράκι ,
αύρα κι ευωδιά θαλασσινή,
ήρθες σαν το γάργαρο νεράκι
μες στη διψασμένη μου ψυχή.

Μες στην ερημιά, μες στο σκοτάδι
ήρθες φως μου, σαν τη χαραυγή,
της αγρύπνιας σβήνω το σημάδι
χρώματα γεμίζω τη σιωπή.

Της καρδιάς μου το κλειστό βιβλίο
το ξαναδιαβάζω απ’ την αρχή
κι είμαι φωταγωγημένο πλοίο
που άγκυρα σηκώνει στη ζωή.

Βάζω στα μαλλιά ένα λουλούδι,
βγαίνω έξω σαν μικρό παιδί,
λέω το δικό σου το τραγούδι
κι όμορφος ο κόσμος ξαναζεί.