Είναι η νύχτα θλιμμένη γιορτή
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι στα χείλη μια γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.

Δε μιλάμε πια γιατί;
Δεν υπάρχεις πια γιατί;
Τόση ερημιά γιατί;
Γιατί χωρίσαμε, γιατί;
Με πνίγει το γιατί.

Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που με ξύπναγες χαράματα
και μου ’λεγες με κλάματα
εμένα, μόνο εμένα θ’ αγαπάς;

Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που μου ’λεγες "αγάπα με και μη σταματάς";
Γιατί ξεχνάς, γιατί ξεχνάς;

Λόγια η νύχτα σε μαύρο χαρτί
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι μια λέξη με γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.