Ποιος έχει πέτρινη καρδιά
τον πόνο να βαστάξει
τα βάσανά μου να του πω
και δάκρυ να μη στάξει.

Κυνηγημένος, καταστραμμένος
με γυναίκα και παιδιά
και χωρίς δουλειά ο δόλιος
στου χειμώνα την καρδιά.

Με ξέχασε και ο Θεός
οι ανθρώποι με μισήσαν
για μένα πια τον άτυχο
όλες οι πόρτες κλείσαν.

Πάει και παίρνει ο θάνατος
κορμιά ευτυχισμένα
κι αφήνει να παιδεύονται
ανθρώπους σαν κι εμένα.