Περπατούσα θλιμένος
σ’ ένα δρόμο αδειανό,
ρώταγα τον εαυτό μου
για ποιο λόγο να ζω...

Ξαφνικά από μια πόρτα
βγήκες, μάτια μου, εσύ,
μου `πες μόνο ένα "γεια σου"
κι όλα πήραν ζωή.

Και από τότε όλα αλλάξανε,
τα μαύρα σύννεφα
μακριά τώρα πετάξανε.

Τρελάθηκα και μόνο
που μου `πες ένα "γεια σου".
Αχ, και να μ’ είχες τώρα
μέσα στην αγκαλιά σου,
να λιώνω στην ματιά σου
να πίνω τα φιλιά σου,
αχ...
τα πίνω στην υγειά σου

Τρελάθηκα και μόνο
που έχουμε μιλήσει,
για σένα όλο το βράδυ
μάτι δεν έχω κλείσει
σε σκέφτομαι, μωρό μου
και έχω αρρωστήσει
αχ...
πόσο μου έχεις λείψει!..

Ήμουν υπνωτισμένος
σ’ ένα κόσμο τρελό,
απογοητευμένος
ζούσα δίχως σκοπό.

Πάντα άτυχος ήμουν
και έλεγα δεν μπορεί
λίγη τύχη, Θεέ μου,
και σε μένα θα `ρθεί

Και να `σουν μπρός μου
όταν σ΄αντίκρισα
τα πάντα ξέχασα
και σ’ άλλο κόσμο ξύπνησα...