Ο θυμός και όσοι ξέρω
λένε να μην υποφέρω
Ξαφνικά με κάποιο τρόπο
οι κουβέντες πιάνουν τόπο
άρχισε η επιρροή
Ο θυμός αυτός που σου `χω
σαν κλειστό με πνίγει ρούχο
κι ανασαίνω ακόμα όμως
ποταμός με παίρνει ο δρόμος
αν με θες κόψε τη ροή

Έχω όπως κι εσύ άμυνες πολλές
έχω και ροπή στις υπερβολές
έχω το θυμό που ό,τι και να πει
εύκολα μπορεί να ανατραπεί

Κάνε κάτι για να μείνω
Μη μ´ αφήνεις να σ’ αφήνω
Κράτησε με με ένα βλέμμα
Κάνε πως πονάς
Κάνε κάτι πες μια λέξη η καρδιά μου
θα πιστέψει άλλο ένα ψέμα
ότι μ´ αγαπάς κι ας μη μ’ αγαπάς.

Ο θυμός που κι άλλα ξέρει
Θα μετρήσει τι συμφέρει
Να κρατήσω να πετάξω
Τι μου πάει να ταιριάξω
Κι ύστερα, θα ντυθώ θα βγω
Ο θυμός δε θα θυμάται
Τα κορμί σου πού κοιμάται
Και στου πρωινού το χρώμα
Θα ξυπνήσω με άλλο σώμα
Έτοιμη είμαι από καιρό