Είπες να μη σε ξαναδώ
εκείνο το απόβραδο
της περασμένης Πέμπτης.
Κοίταξα μέσα μου να βρω
της λησμονιάς μου το νερό
να ξεχαστεί ο φταίχτης.

Είπες θα ψάξεις σ’ άλλη γη,
θα πιάσεις τ’ όνειρο που αργεί,
θ’ αγγίξεις παραδείσους.
Έφυγες δίχως τα κλειδιά,
άφησες μέσα την καρδιά
σε τσιμεντένιους τοίχους.

Έλα να σε μάθω ν’ αγαπάς
κι ύστερα σηκώνεσαι και πας
με τα φτερά του ανέμου.
Είναι σκοτεινές οι διαδρομές
όταν δε γνωρίζεις τις γραμμές
του μεθυσμένου τρένου.

Είπες τους χάρτες σου θα βρεις,
τις δυο πληγές θα κάνεις τρεις,
τη μια πατρίδα, δέκα.
Εγώ σε άκουγα βουβή
στης μοναξιάς μου το κλουβί
και ξυπνησα γυναίκα.

Έλα να σε μάθω ν’ αγαπάς.....