Αχ παράξενο είμαι φύλλο σε παράξενο κλαδί
Κι ένα πρωινό του Αυγούστου έπεσα κάτω στη γη
Με αγκάλιασε το χώμα μου δώσε το φως ζωή
Φίλους έκανα το αγέρι τη δροσιά και τη βροχή
Στις αρχές του φθινοπώρου μ’ έστειλε ο άνεμος μακριά
Σε παράξενα χωράφια σε ποτάμια σε βουνά
Πέταξα πάνω από δάση κι από θάλασσες βαθιές
Πριν χαθώ στου κόσμου τούτου τις πιο σκοτεινές γωνιές
Κι αν παράξενο είμαι φύλλο μια αγκαλιά δώσ’ μου ζεστή
Όταν κάποιο βράδυ πέσω στη μικρή σου την αυλή.....