Πώς περνάς αργά το διάβα,
πώς περνάει γρήγορα η ζωή.
Πώς αφήνεις το Θεό σου,
πώς σε σιγουρεύει η προσευχή.

Στην παρέα που τα πίνεις
αγιασμός το βρέχει το ψωμί.
Δυο καρδιές ν’ αναστενάζουν,
να πεθαίνει η ψεύτρα η εποχή.

Μια φορά ν’ αναστενάξεις,
άλλες δέκα θε’ να γεννηθείς.
Στα βουνά και στα κλαρίνα,
στα νταούλια τρέμει ο πορθητής.