Σταύρο το ξέρεις πως κοιμάσαι;
τον εαυτό σου δε λυπάσαι;
μια καλλονή σε θέλει ταίρι
κι εσύ της μπήγεις στην καρδιά μαχαίρι...

Το κορίτσι όλο κλαίει
και για σένα στην κουμπάρα της λέει
έχει κλειστεί στο σπίτι
και σε σκέφτεται αλήτη...

Ήταν που ήταν τρελή
την έκανες κι αλκοολική
απο μπαρ σε μπαρ γυρνάει
και τον εαυτό της όλο baylies κερνάει...

Το ξέρουμε πως την αγαπάς
αλλά δειλέ δεν τολμάς
της έχεις πάρει τα μυαλά
αααχ, σε βλέπει και καρδιοχτυπά...

Καψουροτράγουδα ακούει και σε θυμάται
τα βράδια δε κοιμάται
κλαίει για σένα και χτυπιέται
μια καρδιά σαν τη δική σου, πως κατακτιέται;

Τα νιάτα της για σένα χαραμίζει
κι απο το κακό της αφρίζει
δως της λίγη σημασία
Σταύρο, άσε τη δειλία.....

Όταν η Τετάρτη φτάσει
μην την αφήσεις έτσι να περάσει
σήμερα είναι η γιορτή σου
κι η μπεκρού δεν είναι μαζί σου....

Βρε Σταύρο δεν είναι κρίμα;
κάνε κι εσύ ένα βήμα
με τα καμώματά σου πέθανα
άντε, και καλά στέφανα!