Βλασταίνει η ράτσα σου, βουίζει σαν τη μέλισσα
Λερναία Ύδρα, στον εγκέφαλο την κέντησα.
Με εγχειρίδια καθήκοντος ανδρώθηκα,
λέξη δεν άρθρωσα, ποτέ δεν ξεσηκώθηκα.
Ευχαριστίες σ’ ολιγαρχίες μιντιοπρόξενους
δεν τις αρνήθηκα σαν κάτι αφιλόξενους.
Στον καναπέ τους που τις νύχτες ξημερώνεσαι
συντηρημένος με φορμόλη και σηκώνεσαι
μόνο και μόνο στο κρεβάτι τους ν’ απλώνεσαι.

Χαίρε υπουργέ της ανεξαρτησίας.
Χαίρε υπουργέ της πατριδογνωσίας.
Χαίρε υπουργέ της μιντιοκρατίας,
της έννομης της βίας, της αποικιοκρατίας.
Χαίρε υπουργέ των ευεργετημένων.
Χαίρε υπουργέ των επιτυχημένων.
Χαίρε υπουργέ των εξαθλιωμένων,
των άνεργων, των άστεγων, των αυτικτονημένων.

Λοξά, ζερβά στων Βαλκανίων την απόφυση
σαν σκελετοί απ’ τη ντουλάπα, την απόσυρση.
Ανθρωποφάγοι τραπέζίτες σου την δώρισαν
την εξουσία απ’ τα φέουδα και χώρισαν
τον πληθυσμό απ’ την αρχόντισσα μιζάρια
ώστε στα Μέγαρα ν’ ακούει μόνον άρια.
Να ξεφαντώνει, να υποκλίνεται, να σέρνεται,
να ξερογλείφει τα ψιχία, να επαίτεται
για την αρχόντισσα μιζέρια του κι ας γδέρνεται.

Χαίρε υπουργέ των εθνικών χρωμάτων.
Χαίρε υπουργέ ηρώων ασωμάτων.
Χαίρε υπουργέ ηρώων αθανάτων.
Γενναίε αρχιτέκτονα των ξαφνικών θανάτων.
Χαίρε υπουργέ με τους ευρω-χαφιέδες,
με παρακατιανούς, στελέχη και λακέδες.
Χαίρε υπουργέ σκυμμένε στις Βρυξέλλες
υπτίως ασπάζόμενε ποδιές κατουρημένες.

Κι αφού το πλήθος την συνέπεια απαίτησε
και τη στολή σου τη τζαμάτη τη χαιρέτησε
και ζητωκραύγασε με ασθμα επιθανάτιο
όπως ο κάθε χριστιανός τον επιτάφιο,
δες τους που ψάχνουν τη στιγμή της ανακούφισης
παχέως εντέρου του πόνου και της ούρησης.
Μεγίστου θέματος και πιο μεγίστης λύσης του
πάνω στους κύριους υπεύθυνους της κρίσης τους ( Χ2 )

Χαίρε υπουργέ με περηφάνια τόση.
Χαίρε υπουργέ που έσωσες τη δόση.
Μα έτσι κι ο τροχός γυρίσει και σε δώσει,
να `ξερα έσενα ρε, ποιος πούστης θα σε σώσει.
Χαίρε υπουργέ στα κόκκινα χαλιά σου
που μετανάστες έστειλες τα πιο καλά παιδιά σου,
ένα θα σου πω και τ’ άλλα χάρισμά σου
γαμώ τα υπουργεία σου, γαμώ και τα λεφτά σου.