Η πιο μεγάλη αρετή
Στον άντρα, στη γυναίκα,
Το να μπορεί να συγχωρεί.
Την πίκρα να τη λησμονεί
Και να κοιτάει πιο πέρα.

Να βρούμε κάτι φωτεινό
Πιο πέρα από τα μίση.
Δεν είν’ αλήθεια τραγικό
Που τ’ άδικο και το σκληρό
Είναι τ’ ανθρώπου η φύση;

Μη μου μιλάτε για οίκτο
Γιατί κανείς δε θα τον δείξει.
Δεν περιμένω να έρθει μέρα
Που η συγγνώμη τις καρδιές θ’ ανοίξει.

Σ’ αυτό τον κόσμο, θα το δεις,
Πως άγιος δεν υπάρχει.
Τα λάθη, ναι, είναι για μας,
Αρρώστια της θνητής καρδιάς
Και των ανθρώπων πάθη.

Μη μου μιλάτε για οίκτο
Γιατί κανείς δε θα τον δείξει.
Δεν περιμένω να έρθει μέρα
Που η συγγνώμη τις καρδιές θ’ ανοίξει.