Όλα τα όνειρα εσύ μου γκρέμισες,
γιατί με πρόδωσες κάποια βραδιά
και την αγάπη μου την περιφρόνησες,
γιατ’ είσαι άνθρωπος χωρίς καρδιά.

Γι’ αυτό τραβώ τον δρόμο μου
που `ναι γεμάτος δάκρυ,
θα τον περάσω μόνος μου
κι όπου με βγάλει η άκρη.

Για `σένα, έκανα χιλιάδες όνειρα,
μα δε μου βγήκανε αληθινά,
μείναν’ στη σκέψη μου, μόνο σαν όνειρα,
γιατί, χωρίσαμε παντοτινά.

Γι’ αυτό τραβώ τον δρόμο μου
που `ναι γεμάτος δάκρυ,
θα τον περάσω μόνος μου
κι όπου με βγάλει η άκρη.

Όλα τα όνειρα εσύ μου γκρέμισες
κι ήταν της τύχης μου να πικραθώ,
δεν με λογάριασες, ούτε με σκέφτηκες
κι όπως μου φέρθηκες, δεν το ξεχνώ.