Ξεμάκρυνα και νύχτωσα
μες στης ζωής τη στράτα.
Με βρήκε το φθινόπωρο
χωρίς χαρά και νιάτα.

Οι περασμένες μου χαρές
αυλές χορταριασμένες.
Πέτρες οι αναμνήσεις μου,
μες στο βυθό θαμμένες.

Καράβι που του σπάσανε
κατάρτι και τιμόνι,
ζητάει η καρδιά μου την αυγή
κι όμως δεν ξημερώνει.