Ένα παράπονο πικρό μέσα στα μάτια σου
κι αυτό το δάκρυ σου στο δάκρυ μου να στάζει.
Κι όπως σε κοίταζα και χάιδευα τα βράδια σου
είδα την ίδια τη ζωή δρόμο ν’ αλλάζει.

Κι όπως έφευγε η νύχτα έφευγες κι εσύ,
έτσι ένιωθα να φεύγει απ’ τα πόδια μου η γη.
Ένα ζεϊμπέκικο για σένα τραγουδώ
και παίρνει πάλι αυτή η νύχτα τη μορφή σου
με χίλιες νότες να σου παίζουνε κρυφτό
κι εγώ να χάνομαι στον ήχο της σιωπής σου.
Ένα ζεϊμπέκικο για σένα τραγουδώ
μες στις χαμένες πολιτείες της ψυχής σου.

Εκεί που ζήσαμε γυρνώ και σε φαντάζομαι,
όσα μου έμαθες ζωή μου έχουν γίνει.
Κι ενώ μαζί σου ήθελα να τα μοιράζομαι
είδα το όνειρο στα μάτια σου να σβήνει.