Γράμματα ανώνυμα στην πόρτα μας ριγμένα
και το τηλέφωνο που κλείνεις μόλις μπω.
Έχεις τα μάτια σου διαρκώς χαμηλωμένα,
μα πρόσεξε με, έχω κάτι να σου πω,
μα πρόσεξε με, έχω κάτι να σου πω:

Εγώ δεν είμαι δικαστής να με φοβάσαι
ούτε Θεός για να σε κρίνω ό,τι και να ’σαι.
Δεν είμαι φύλακας, δεν είμαι αστυνόμος
μήτε έχει σίδερα η καρδιά μου να σε κλείσει.
Δικός σου είναι ο σταυρός δικός σου και ο ώμος,
πήγαινε σ’ όποιον θέλεις να σου τον κρατήσει.

Συνωμοσίες και συρτάρια κλειδωμένα
και απουσίες ξαφνικές χωρίς σκοπό.
Όταν μιλάω με ακούς αφηρημένα,
μα κοίταξέ με, έχω κάτι να σου πω,
μα κοίταξέ με, έχω κάτι να σου πω:

Εγώ δεν είμαι δικαστής...