Κανένας, τίποτα να πει, κανείς δεν έχει
κι όλα μοιάζουν να `ναι ψέμα, ψέματα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.

Γι’ αυτό, κανείς, κανένανε πια, δεν πιστεύει.
Και το ξέρεις, θα `ναι πια πολύ αργά.
Δε με νοιάζει απολυτως τίποτα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.

Γιατί, κανένας, κανένας, τίποτε πια δε θα πιστεύει.
Γιατί μονάχα το χρήμα μετράει γι’ αυτούς εδώ.
Γιατί μονάχα το χρήμα μετράει γι’ αυτούς εδώ.

Άκου εδώ, μικρέ, να σου πω, παίζεις με το χρήμα
κι αυτό είναι απ’ τα παιχνίδια σου.
Το χειρότερο, το πιο άρρωστο, μακριά από `μάς.
Από εκεί που ήρθες, να πας.
Από εκεί που ήρθες, να πας.
Από εκεί που ήρθες, να πας και να μη γυρίσεις ξανά.
Όσο πιο πολύ μακριά μου φεύγεις, τόσο πιο καλά.
Φύγε αν θέλεις, όοο μπορείς, όσο μπορείς,
όσο μπορείς μακριά μου.

Χρόνος και χρήμα, ίδιο πράγμα είναι για σένα
και για ψέματα είναι πια πολύ αργά.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.

Γι’ αυτό γυρνάει ο κόσμος σου κι εσύ θα βλέπεις,
όταν όλοι θα μετράνε αντίστροφα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.
Δε με νοιάζει απολύτως τίποτα.

Γιατί, κανένας, κανένας, τίποτε πια δε θα πιστεύει.
Γιατί μονάχα το χρήμα μετράει, γι’ αυτούς εδώ.
Γιατί μονάχα το χρήμα μετράει, γι’ αυτούς εδώ.

Κάτι έχω για `σένανε εδώ. Χρόνο, χρήμα, ένα σε δυο.
Χρόνο που δαγκώνει
Κι επικίνδυνο, χρήμα αδέσποτο, μακριά από `μάς.
Από εκεί που ήρθες να πας.
Από εκεί που ήρθες να πας.
Από εκεί που ήρθες, να πας και να μη γυρίσεις ξανά.
Όσο πιο πολύ μακριά μου φεύγεις, τόσο πιο καλά.
Φύγε αν θέλεις, όσο μπορείς, όσο μπορείς,
όσο μπορείς μακριά μου.