Γιορτοντυμένη λυγαριά
σε ασπρισμένη στράτα,
για αυτά τα μάτια τα μελιά
με κάνανε κομμάτια.

Στο συναπάντεμα μου λες
μια σκέτη "καλησπέρα".
Μα οι ματιές οι δειλές
με στέλνουν για βεγγέρα...

Στο γέμισμα του φεγγαριού
θα `ρθω να σ’ ανταμώσω,
το παραγάδι του καημού
στα πόδια σου θ’ απλώσω.

Στις παρυφές του λογισμού
εσένα έχω μόνο,
που άρχισα να σ’ αγαπώ
σε σένα το χρεώνω.

Η έννοια σου με τυραννά
την έχω προσκεφάλι,
τα όνειρά μου στεριανά
που θέλεις παρακάλι.

Τη θύμησή σου θα `θελα
στα κύματα να ρίξω,
μα άλλα θέλει η καρδιά...
Πώς να σε λησμονήσω;