Από τα χέρια σου, τρελή, κι απ’ τα μαχαίρια
κι απ’ την αγάπη σου πληγώθηκα βαριά.
Εσύ που μου ’ταζες παλάτια και αστέρια
μου ’κανες μαύρη τη ζωή και την καρδιά.

Ήρθες και πέρασες σαν σύννεφο, σαν μπόρα,
παίρνεις το ψέμα σου, την άπονη ματιά.
Κι εγώ που πίστευα, τι να πιστέψω τώρα
που αφήνεις πίσω σου συντρίμμια και φωτιά.

Από τα χέρια σου ζητούσα ευτυχία,
κι ήταν αδύνατον ποτέ να φανταστώ
πως θα πονέσω και θα πάρω δυστυχία.
Ό,τι είχα σ’ το ’δωσα χωρίς να το σκεφτώ.