Σκοτείνιασε ο ουρανός και κλαίει το φεγγάρι
γνωστοί και φίλοι φώναξαν κρίμα το παλληκάρι.
Η μοίρα έκανε πολλά σε μένα και σε σένα
γι’ αυτό και `γω θα τραγουδώ όσο θα ζω για σένα.

Στου φεγγαριού τις γειτονιές θα ακούγεται η φωνή μου
με ένα ζεϊμπέκικο σκοπό θα ακούς τη μουσική μου.
Θα σου κρατάει συντροφιά τις νύχτες που `σαι μόνος
αχ να πεθάνει ο θάνατος και ο φίλος του ο πόνος.

Το δάκρυ έγινε βροχή και θάμπωσε το βλέμμα
το θλιβερό μαντάτο σου μακάρι να `ταν ψέμα.
Θυμάμαι που `μασταν παιδιά και όλα με πονάνε
σαν να μην έφυγες ποτέ εμείς θα σ’ αγαπάμε.

Στου φεγγαριού τις γειτονιές θα ακούγεται η φωνή μου
με ένα ζεϊμπέκικο σκοπό θα ακούς τη μουσική μου.
Θα σου κρατάει συντροφιά τις νύχτες που `σαι μόνος
αχ να πεθάνει ο θάνατος και ο φίλος του ο πόνος.