O Μανώλης κι η Ειρήνη
θάψανε στην άμμο τα παιχνίδια
πριν σιγήσουν τα παραμύθια
πέταξαν για πάντα στη σελήνη.
Ο Μανώλης και η Ειρήνη.

O Μανώλης κι η Ειρήνη
των γονιών τα χέρια τα αφήσαν
μες το φως που τα τραβάει κολυμπήσαν
και ο ουρανός μέσα του τους κλείνει.
Ο Μανώλης και η Ειρήνη.

Σαν ασπρόμαυρες εικόνες
σαν ξεθωριασμένες αναμνήσεις
για τους δυο τους πια ποιος να μιλήσει
ταξιδεύουν μέσα στους αιώνες.
Ο Μανώλης και η Ειρήνη.

Έρχονται απ’ τα ασπρόμαυρα τα χρόνια
με πλησιάζουν, μου μιλάνε
«Να μη μας ξεχάσεις» μου ζητάνε
και ξαναγυρίζουν πίσω στη σελήνη.
Ο Μανώλης και η Ειρήνη.