Τι στίχους να σου γράψω
να σε ραγίσω.
Στις νότες μου σ’ αφήνω
μη σε μισήσω.

Τα λόγια που δεν είπες κι ένα βλέμμα
με ερωτήσεις θα γεμίσω.
Θα ζωγραφίσω με σκουριασμένο χρώμα
απ’ τα μαλλιά σου τη φωτιά
κι από τα μάτια σου τη σκιά.

Για μια φορά να σ’ έβλεπα
στις φλόγες του αβέβαιου για μένα.
Κι αν θα καείς να μη σε νοιάζει.
Για μια φορά να σ ` έβλεπα
στο τίποτα που κρύβει αυτό το ρίσκο.
Κι αν ηττηθείς να μη σε νοιάζει.

Πόσες στιγμές να δώσω
να λησμονήσω;
Στο έλεος του χρόνου
θα με αφήσω.

Ό,τι δεν τόλμησες να πεις
κι αυτό το τέρας της ντροπής
θα σε μυήσει, να νοσταλγείς.
Μέσα στον ύπνο σου τινάζεσαι
τους φόβους σου μοιράζεσαι
σε μύθους παιδικούς.