Όταν ο ήλιος βγει απ’ την άλλη τη μεριά
απ’ τη μεριά που την λένε δύση
τότε μονάχα πικραμένη μου καρδιά
ο πόνος θα σ’ αφήσει.

Φτιαγμένη ν’ αγαπάς
είσαι καρδιά μου
και πάντα θα πονάς,
θα πονάς καρδιά μου.

Όταν ο ήλιος βγει απ’ τ’ απέναντι βουνό
απ’ το Δαφνί κι από το Περιστέρι
τότε μονάχα πικραμένη μου καρδιά
θα `χεις τ’ απάνω χέρι.

Φτιαγμένη ν’ αγαπάς
είσαι καρδιά μου
και πάντα θα πονάς,
θα πονάς καρδιά μου.