Συνήθως αφήνω τη λάμπα αναμμένη
και κλείνω κουρτίνες και παράθυρα
Στο λευκό μαξιλάρι, εκεί πεθαίνει
η αγάπη που έζησες αδιάφορα

Συνήθως τα βράδια ακούω τη θάλασσα
Τα κύματα βρέχουν τα όνειρά μου
Στο χάδι σε κρίνω πιά, γιατί μεγάλωσα
Μετράω την αγάπη στα φιλιά σου

Να γείρω το κορμί μου να ησυχάσω
σε μια αγκαλιά, αυτό ζητάω
Ότι έχασα ψυχή μου έπρεπε να το χάσω
και στα φιλιά να μή χρωστάω
Να γείρω το κορμί μου να ησυχάσω
σε μια αγκαλιά, αυτό γυρεύω
Ότι έζησα ήρθε ο καιρός να το μοιράσω
και την καρδιά να μην παιδεύω

Συνήθως κοιμάμαι μετά τα μεσάνυχτα
Βλέπω το αύριο στο φεγγάρι
Τα λάθη μου αφήνω πια απροστάτευτα
Να σβήσει ο ήλιος το τελευταίο σημάδι