Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της
Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της

Όταν σε είχα πετούσα από τη χαρά μου
Τώρα πίνω (Τι πίνεις;) Πίνω τ’ άντερά μου
Μου λείπει που δεν είμαστε όπως πρώτα
Και τ’ αλκοόλ και ήτα λείπει.. με έψιλον γιώτα
Ρώτα.. πήρα μετάλλιο στον αλκοολισμό
το αλκοόλ με έσωσε απ’ τον αθλητισμό.. χα!
Και στο αλκοτέστ άμα φυσήξω συνεχόμενα
μου παίρνουν τα βρακιά και το δίπλωμα και τη γκόμενα
Με κατάντησε μπεκρή σαν τον Μακρή
(Ποιον Μακρή;) Τον Ορέστη, όχι το Διονύση
Κι απ’ όσα εγώ βίωσα, έχω πιει και έχω ζήσει
το μισό «Ηangover» μόνος μου το `χω σκηνοθετήσει

Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της
Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της

Δεν ξέρω αν την ήθελα πριν πιω ή πιο πριν
Πότε μπήκα και πριν μπω αν έκανα check-in
Δεν ξέρω αν θέλω να μου βάλει ή να μου βγάλει τζιν
μα θα πίνω στους αιώνες των αιώνων… (αμήν!)
Το μόνο τζιν που μου κάνει είναι το dry
Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, είναι ωραία και μετράει
(δε μ’ αγαπάει…) ήθελα να της πω αγάπα με
Μα όσα είχαμε να πούμε… τα ΄πιαμε.. χα!
Και γίνομαι κάθε βράδυ σβάρα
Κι έχω πάρει πιο πολλές κι από το Σπαλιάρα
Τότε έλεγα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί
Τώρα λέω μια ψυχή που είναι να βγει… ας πιει

Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της
Γιατί έγινα πότης, έγινα πότης
Πίνω τον κώλο μου, για να ξεχάσω το δικό της
Για να ξεχάσω το δικό της
Πότης
Για να ξεχάσω το δικό της
Πότης
Γιατί έγινα πότης..