Θέλω να κλάψω μα δεν πρέπει
φεύγεις και πια δε θα γυρίσεις.
Φυλάκισα τα δάκρυά μου
ώσπου την πόρτα μου να κλείσεις.

Κι όταν θα σβήνει η μορφή σου
στο τελευταίο το σκαλί μου,
ούτε μια λέξη δε θα βγάλω.
Κι όμως θα πνίγομαι ψυχή μου.

Αφήνεις πίσω σου συντρίμμια
και `γω μ’ αυτά πρέπει να ζήσω.
Το λάθος ήτανε δικό μου.
πίστευα πως θα σε κρατήσω.

Κι όταν θα σβήνει η μορφή σου
στο τελευταίο το σκαλί μου,
ούτε μια λέξη δε θα βγάλω.
Κι όμως θα πνίγομαι ψυχή μου.