Ματιά και στόμα αρπακτικού
κι αχόρταγο το χέρι
κλέβει το βιός του αλλουνού
γιατί τόνε συμφέρει
Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε
να τόνε σταματήσει
μονάχα χρήματα θωρεί
και πώς θα τ’ αποκτήσει

Φιλότιμο που δε χωρά
στην άπληστη καρδιά του
ξεπούλησε το σπίτι του
και την κληρονομιά του
Γέμισε το ταγάρι του
έκλεψ’ απ’ το παιδί του
χρύσωσε το τομάρι του
κι έχασε την ψυχή του

Παζάρεψε τη μάνα του
για λιγοστά καράτια
κι άπλωσε τη δαγκάνα του
γυρεύοντας παλάτια
Και μες στην απληστία του
την τσέπη να γεμίσει
μ’ έναν μπαλτά το πόδι του
έκοψε να πουλήσει

Σακάτης με το ξύλινο
ποδάρι του γυρίζει
το θεωρεί καμάρι του
κουτσαίνει και σφυρίζει
Απόκαμε κι ο αδερφός
το κάρο που τραβούσε
και ξέμειν’ από θύματα
που τα απομυζούσε

Κι έτσι σαν βδέλλα έπινε
το ίδιο του το αίμα
ώσπου το αίμα στέρεψε
και πέθανε μονάχος...