Ένα σύννεφο καράβι
κατεβαίνει κάθε βράδυ
και με πάει.
Με πηγαίνει ταξιδάκι
στου μυαλού μου την Ιθάκη
και γυρνάει.

Στου ουρανού το περιβόλι
έχω φτιάξει μια πόλη
που αγκαλιά χορεύουν όλοι.

Τα δικά μου τα φεγγάρια τα πανσέληνα
δεν πουλιούνται στα παζάρια
δεν τα παίζουνε στα ζάρια, γεια σου Έλληνα.
Τα δικά μου τα φεγγάρια τα πανσέληνα
λάμπουν σαν μαργαριτάρια
γεια χαρά σας παλληκάρια, γεια σου Έλληνα.

Ένα σύννεφο καράβι
το μυαλό μου πάλι ράβει
με το βλέμμα.
Να σε πάρω και να φύγω
απ’ τα δήθεν να ξεφύγω
κι απ’ το ψέμα.

Στου ουρανού το περιβόλι
έχω φτιάξει μια πόλη
που αγκαλιά χορεύουν όλοι.

Τα δικά μου τα φεγγάρια τα πανσέληνα
δεν πουλιούνται στα παζάρια
δεν τα παίζουνε στα ζάρια, γεια σου Έλληνα.
Τα δικά μου τα φεγγάρια τα πανσέληνα
λάμπουν σαν μαργαριτάρια
γεια χαρά σας παλληκάρια, γεια σου Έλληνα.

Γεια σου Έλληνα, γεια σου Έλληνα.