Χτύπησες μεσονυχτίς
σαν παλιό ρολόι
και μες το κατώι
ήρθες να με βρεις.

Κι όταν μ’ άφησες πρωί
ήμουνα λιωμένο
ρούχο απλωμένο
σε κοντό σκοινί.

Ζήτησες υπομονή
στα παλιά σου λάθη
μα η καρδιά σου αγκάθι
πάντα με πονεί.

Κι όταν μ’ άφησες πρωί
ήμουνα λιωμένο
ρούχο απλωμένο
σε κοντό σκοινί.