Τρώγαμε στο δρόμο κάτι πρόχειο στο χέρι,
και ύστερα πηγαίναμε να δούμε ουρανό…
Κλείναμε τη μηχανή να ακούσουμε το αστέρι
την ώρα που θα πέφτει καταπάνω μας γυμνό…

Μια ζωή τη βγάζαμε αγάπη μου στο δρόμο,
δεν είχαμε ποτέ εμείς οδό και αριθμό…
Είχαμε όμως μέσα μας του έρωτα τον κόσμο,
εδώ που φτάσαμε μαζί δεν έχει γυρισμό…

Ό,τι κι αν είναι
δίπλα μου μείνε,
Θα δείξει αν ρίξει τα βέλη του εδώ
Ούτε για αστείο
μην πούμε αντίο,
Δάκρυα στα μάτια δε θέλω πια να δω…

Κάνεις άνω κάτω τη ζωή μου, το κορμί μου,
κάτω απ’ το φεγγάρι σου `χω αφήσει τα κλειδιά.
Έφτανε να έχω έναν άνθρωπο μαζί μου,
τώρα ζωγραφίζω με δάκρυα την καρδιά…

Πάνε χρόνια τώρα που η τύχη μου αγνοείται,
χάθηκα, ξεχάστηκα στου ονείρου τα βαθιά.
Ο έρωτας μονάχα με το σώμα εξηγείται,
στα άπατα, τα θαύματα θα βρούμε μια βραδιά…

Ό,τι κι αν είναι
δίπλα μου μείνε,
Θα δείξει αν ρίξει τα βέλη του εδώ
Ούτε για αστείο
μην πούμε αντίο,
Δάκρυα στα μάτια δε θέλω πια να δω…